suffitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of suffiō (“fumigate”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /sufˈfiː.tus/, [sʊfˈfiː.tʊs]
Participle
suffītus m (feminine suffīta, neuter suffītum); first/second declension
- fumigated, perfumed, having been scented.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | suffītus | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta | |
Genitive | suffītī | suffītae | suffītī | suffītōrum | suffītārum | suffītōrum | |
Dative | suffītō | suffītō | suffītīs | ||||
Accusative | suffītum | suffītam | suffītum | suffītōs | suffītās | suffīta | |
Ablative | suffītō | suffītā | suffītō | suffītīs | |||
Vocative | suffīte | suffīta | suffītum | suffītī | suffītae | suffīta |
Noun
suffītus m (genitive suffītūs); fourth declension
- a fumigating, fumigation
- the smoke of fumigation.
Inflection
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | suffītus | suffītūs |
Genitive | suffītūs | suffītuum |
Dative | suffītuī | suffītibus |
Accusative | suffītum | suffītūs |
Ablative | suffītū | suffītibus |
Vocative | suffītus | suffītūs |
Synonyms
- (a fumigating): suffītiō
References
- suffitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suffitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette