suchotnik
Polish
Etymology
From suchoty + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /suˈxɔt.ɲik/
Noun
suchotnik m pers (diminutive suchotniczek, feminine suchotnica or suchotniczka)
- (archaic) A person afflicted with tuberculosis.
- Synonym: gruźlik
- A very thin or emaciated person.
- Synonym: chudzielec
Declension
declension of suchotnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | suchotnik | suchotnicy/suchotniki |
| genitive | suchotnika | suchotników |
| dative | suchotnikowi | suchotnikom |
| accusative | suchotnika | suchotników |
| instrumental | suchotnikiem | suchotnikami |
| locative | suchotniku | suchotnikach |
| vocative | suchotniku | suchotnicy/suchotniki |
Further reading
- suchotnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- suchotnik in Polish dictionaries at PWN