sublineatus
Latin
Etymology
From sub- + lineatus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /sub.li.neˈaː.tus/, [s̠ʊblʲɪneˈäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /sub.li.neˈa.tus/, [sublineˈäːt̪us]
Adjective
sublineātus (feminine sublineāta, neuter sublineātum); first/second-declension adjective
- (New Latin) marked with indistinct lines
- (New Latin) lined underneath
Usage notes
- Used exclusively as a taxonomic epithet and thus normally in the nominative singular; other inflections may be theoretical or rarely found.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sublineātus | sublineāta | sublineātum | sublineātī | sublineātae | sublineāta | |
Genitive | sublineātī | sublineātae | sublineātī | sublineātōrum | sublineātārum | sublineātōrum | |
Dative | sublineātō | sublineātō | sublineātīs | ||||
Accusative | sublineātum | sublineātam | sublineātum | sublineātōs | sublineātās | sublineāta | |
Ablative | sublineātō | sublineātā | sublineātō | sublineātīs | |||
Vocative | sublineāte | sublineāta | sublineātum | sublineātī | sublineātae | sublineāta |