stöðvun
Icelandic
Etymology
From stöðva (“stop”) + -un.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstœðvʏn/
Noun
stöðvun f (genitive singular stöðvunar, nominative plural stöðvanir)
- stopping, halt
Declension
declension of stöðvun
f-s2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | stöðvun | stöðvunin | stöðvanir | stöðvanirnar |
accusative | stöðvun | stöðvunina | stöðvanir | stöðvanirnar |
dative | stöðvun | stöðvuninni | stöðvunum | stöðvununum |
genitive | stöðvunar | stöðvunarinnar | stöðvana | stöðvananna |
Derived terms
- sláttarstöðvun