stârpitor
Romanian
Etymology
From stârpi + -tor.
Noun
stârpitor n (plural stârpitori)
- destroyer
Declension
Declension of stârpitor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) stârpitor | stârpitorul | (niște) stârpitori | stârpitorile |
genitive/dative | (unui) stârpitor | stârpitorului | (unor) stârpitori | stârpitorilor |
vocative | stârpitorule | stârpitorilor |
References
- stârpitor in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN