sturio
Latin
Alternative forms
- sturgiō, sturgō, storiō
Etymology
Borrowed from Frankish *sturjō (“sturgeon”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈstu.ri.oː/, [ˈstʊ.ri.oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈstu.ri.o/, [ˈstuː.ri.o]
Noun
sturiō m (genitive sturiōnis); third declension
- (Medieval Latin) sturgeon
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sturiō | sturiōnēs |
Genitive | sturiōnis | sturiōnum |
Dative | sturiōnī | sturiōnibus |
Accusative | sturiōnem | sturiōnēs |
Ablative | sturiōne | sturiōnibus |
Vocative | sturiō | sturiōnēs |
Descendants
- Old French: estorjoun, esturgeon, esturjon, sturjoun, sturgeon, esturgon
- Middle French: esturgon, sturjon, sturjoun, esturgeon
- French: esturgeon
- Haitian Creole: estijon
- → Portuguese: esturjão, esturjeão
- French: esturgeon
- → Middle English: sturgeon, sturgeoun
- English: sturgeon
- Scots: sturgeoun, sturgeon
- Middle French: esturgon, sturjon, sturjoun, esturgeon
- Iberian:
- Asturian: esturión
- Spanish: esturión
- Italian: storione
- Old Occitan: esturion
- Catalan: esturion
- Occitan: esturió
- Romanian: sturion