stupefacio
See also: stupefaccio
Latin
Etymology
stupeō (“to be stunned”) + faciō (“to make”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /stu.peˈfa.ki.oː/, [stʊ.pɛˈfa.ki.oː]
Verb
stupefaciō (present infinitive stupefacere, perfect active stupefēcī, supine stupefactum); third conjugation iō-variant, irregular passive voice
- I make, or become, stupid, senseless or numb
Inflection
Conjugation of stupefacio (third conjugation iō-variant, irregular and suppletive in the passive) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | stupefaciō | stupefacis | stupefacit | stupefacimus | stupefacitis | stupefaciunt |
imperfect | stupefaciēbam | stupefaciēbās | stupefaciēbat | stupefaciēbāmus | stupefaciēbātis | stupefaciēbant | |
future | stupefaciam | stupefaciēs | stupefaciet | stupefaciēmus | stupefaciētis | stupefacient | |
perfect | stupefēcī | stupefēcistī | stupefēcit | stupefēcimus | stupefēcistis | stupefēcērunt, stupefēcēre | |
pluperfect | stupefēceram | stupefēcerās | stupefēcerat | stupefēcerāmus | stupefēcerātis | stupefēcerant | |
future perfect | stupefēcerō | stupefēceris | stupefēcerit | stupefēcerimus | stupefēceritis | stupefēcerint | |
passive | present | stupefīō | stupefīs | stupefit | stupefīmus | stupefītis | stupefīunt |
imperfect | stupefīēbam | stupefīēbās | stupefīēbat | stupefīēbāmus | stupefīēbātis | stupefīēbant | |
future | stupefīam | stupefīēs | stupefīet | stupefīēmus | stupefīētis | stupefīent | |
perfect | stupefactus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | stupefactus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | stupefactus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | stupefaciam | stupefaciās | stupefaciat | stupefaciāmus | stupefaciātis | stupefaciant |
imperfect | stupefacerem | stupefacerēs | stupefaceret | stupefacerēmus | stupefacerētis | stupefacerent | |
perfect | stupefēcerim | stupefēcerīs | stupefēcerit | stupefēcerimus | stupefēceritis | stupefēcerint | |
pluperfect | stupefēcissem | stupefēcissēs | stupefēcisset | stupefēcissēmus | stupefēcissētis | stupefēcissent | |
passive | present | stupefīam | stupefīās | stupefīat | stupefīāmus | stupefīātis | stupefīant |
imperfect | stupefierem | stupefierēs | stupefieret | stupefierēmus | stupefierētis | stupefierent | |
perfect | stupefactus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | stupefactus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | stupeface | — | — | stupefacite | — |
future | — | stupefacitō | stupefacitō | — | stupefacitōte | stupefaciuntō | |
passive | present | — | stupefī | — | — | stupefīte | — |
future | — | stupefītō | stupefītō | — | stupefītōte | stupefīuntō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | stupefacere | stupefēcisse | stupefactūrus esse | stupefierī | stupefactus esse | stupefactum īrī | |
participles | stupefaciēns | — | stupefactūrus | — | stupefactus | stupefaciendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
stupefacere | stupefaciendī | stupefaciendō | stupefaciendum | stupefactum | stupefactū |
References
- stupefacio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- stupefacio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- stupefacio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette