strącać

See also: stracać

Polish

From strącić +‎ -ać.

strącać impf (perfective strącić)

(transitive) to knock over (to bump or strike something in such a way as to tip it)
(transitive) to make something precipitate
(intransitive, colloquial) to deduct a certain amount of money from somebody
(reflexive) to precipitate (to separate out of a liquid solution into solid form)

Conjugation of strącać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		strącać
present tense	1^st	strącam			strącamy
	2^nd	strącasz			strącacie
	3^rd	strąca			strącają
	impersonal	strąca się
past tense	1^st	strącałem	strącałam		strącaliśmy	strącałyśmy
	2^nd	strącałeś	strącałaś		strącaliście	strącałyście
	3^rd	strącał	strącała	strącało	strącali	strącały
	impersonal	strącano
future tense	1^st	będę strącał, będę strącać	będę strącała, będę strącać		będziemy strącali, będziemy strącać	będziemy strącały, będziemy strącać
	2^nd	będziesz strącał, będziesz strącać	będziesz strącała, będziesz strącać		będziecie strącali, będziecie strącać	będziecie strącały, będziecie strącać
	3^rd	będzie strącał, będzie strącać	będzie strącała, będzie strącać	będzie strącało, będzie strącać	będą strącali, będą strącać	będą strącały, będą strącać
	impersonal	będzie strącać się
conditional	1^st	strącałbym	strącałabym		strącalibyśmy	strącałybyśmy
	2^nd	strącałbyś	strącałabyś		strącalibyście	strącałybyście
	3^rd	strącałby	strącałaby	strącałoby	strącaliby	strącałyby
	impersonal	strącano by
imperative	1^st	niech strącam			strącajmy
	2^nd	strącaj			strącajcie
	3^rd	niech strąca			niech strącają
active adjectival participle		strącający	strącająca	strącające	strącający	strącające
passive adjectival participle		strącany	strącana	strącane	strącani	strącane
contemporary adverbial participle		strącając
verbal noun		strącanie