strzelić

Polish

Inherited from Proto-Slavic *strěliti.

strzelić pf (imperfective strzelać)

(transitive) to shoot, to fire a projectile weapon [+ z (genitive) = a projectile weapon] [+ do (genitive) = at something]
Synonyms: see Thesaurus:bić
(transitive, of a firearm) to fire [+instrumental = a projectile]
(transitive, informal) to guess, to shoot
(transitive) to shoot (to be very loud)
(intransitive) to shoot up (suddenly go upward)
(transitive, informal) to hit
Synonyms: see Thesaurus:bić
(transitive) to shoot off with something, to do something unexpectedly
(transitive) to crack a joke
(transitive) to shoot off at the mouth
(transitive, sports) to shoot to make an attempt at the goal, or to succeed in making one
(transitive, sports) to shoot
(transitive, sports) to put down an animal by shooting
(intransitive, mining) to explode

Conjugation of strzelić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		strzelić
future tense	1^st	strzelę			strzelimy
	2^nd	strzelisz			strzelicie
	3^rd	strzeli			strzelą
	impersonal	strzeli się
past tense	1^st	strzeliłem	strzeliłam		strzeliliśmy	strzeliłyśmy
	2^nd	strzeliłeś	strzeliłaś		strzeliliście	strzeliłyście
	3^rd	strzelił	strzeliła	strzeliło	strzelili	strzeliły
	impersonal	strzelono
conditional	1^st	strzeliłbym	strzeliłabym		strzelilibyśmy	strzeliłybyśmy
	2^nd	strzeliłbyś	strzeliłabyś		strzelilibyście	strzeliłybyście
	3^rd	strzeliłby	strzeliłaby	strzeliłoby	strzeliliby	strzeliłyby
	impersonal	strzelono by
imperative	1^st	niech strzelę			strzelmy
	2^nd	strzel			strzelcie
	3^rd	niech strzeli			niech strzelą
anterior adverbial participle		strzeliwszy
verbal noun		strzelenie

adverb

verbs

nouns