strontmisselijk
Dutch
Etymology
Compound of stront (“dung, shit”) + misselijk (“nauseous, sick”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌstrɔntˈmɪ.sə.lək/
- Hyphenation: stront‧mis‧se‧lijk
Adjective
strontmisselijk (not comparable)
- (informal) very nauseous, very sick
- Synonym: kotsmisselijk
Inflection
| Inflection of strontmisselijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | strontmisselijk | |||
| inflected | strontmisselijke | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | strontmisselijk | |||
| indefinite | m./f. sing. | strontmisselijke | ||
| n. sing. | strontmisselijk | |||
| plural | strontmisselijke | |||
| definite | strontmisselijke | |||
| partitive | strontmisselijks | |||