strijden
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstrɛi̯də(n)/
Audio (file) - Rhymes: -ɛi̯dən
Etymology 1
From Middle Dutch striden, from Old Dutch strīdan, from Proto-Germanic *strīdaną.
Verb
strijden
- (intransitive) to fight
Inflection
Inflection of strijden (strong class 1) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | strijden | |||
past singular | streed | |||
past participle | gestreden | |||
infinitive | strijden | |||
gerund | strijden n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | strijd | streed | ||
2nd person sing. (jij) | strijdt | streed | ||
2nd person sing. (u) | strijdt | streed | ||
2nd person sing. (gij) | strijdt | streedt | ||
3rd person singular | strijdt | streed | ||
plural | strijden | streden | ||
subjunctive sing.1 | strijde | strede | ||
subjunctive plur.1 | strijden | streden | ||
imperative sing. | strijd | |||
imperative plur.1 | strijdt | |||
participles | strijdend | gestreden | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- bestrijden
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Noun
strijden
- Plural form of strijd