strijd

strijd

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /strɛi̯t/

• audio

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯t

Etymology 1

From Middle Dutch strijt, from Old Dutch *strīt, from Proto-Germanic *strīdaz.

Noun

strijd m (plural strijden, diminutive strijdje n)

1. fight

   Synonym: gevecht

2. battle
3. conflict

   Zo kondigde de ETA aan de gewapende strijd te staken als de Spaanse regering de soevereiniteit en het zelfbeschikkingsrecht van de Basken zou erkennen — So the ETA announced that it would suspend its armed conflict if the Spanish government would recognize the sovereignty and the right to self-determination of the Basques.

Derived terms

• machtsstrijd
• wedstrijd
• strijdlied
• in strijd met

Descendants

• Afrikaans: stryd

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Verb

strijd

1. first-person singular present indicative of strijden
2. imperative of strijden