strangulans
Latin
Etymology
Present participle of strangulō
Participle
strangulāns m or f or n (genitive strangulantis); third declension
- strangling
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | strangulāns | strangulāns | strangulantēs | strangulantia | |
Genitive | strangulantis | strangulantis | strangulantium | strangulantium | |
Dative | strangulantī | strangulantī | strangulantibus | strangulantibus | |
Accusative | strangulantem | strangulāns | strangulantēs, strangulantīs | strangulantia | |
Ablative | strangulante, strangulantī1 | strangulante, strangulantī1 | strangulantibus | strangulantibus | |
Vocative | strangulāns | strangulāns | strangulantēs | strangulantia |
1When used purely as an adjective.