strangleikr
Old Norse
Etymology
From strangr + -leikr.
Noun
strangleikr m
- strength, violence
Declension
Declension of strangleikr (strong a-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | strangleikr | strangleikrinn | strangleikar | strangleikarnir |
accusative | strangleik | strangleikinn | strangleika | strangleikana |
dative | strangleiki | strangleikinum | strangleikum | strangleikunum |
genitive | strangleiks | strangleiksins | strangleika | strangleikanna |
References
- strangleikr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press