stjarna
See also: stjärna
Icelandic
Etymology
From Old Norse stjarna, from Proto-Germanic *sternǭ, from Proto-Indo-European *h₂stḗr.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstjartna/
- Rhymes: -artna
Noun
stjarna f (genitive singular stjörnu, nominative plural stjörnur)
- (astronomy) a star
Declension
declension of stjarna
f-w1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | stjarna | stjarnan | stjörnur | stjörnurnar |
accusative | stjörnu | stjörnuna | stjörnur | stjörnurnar |
dative | stjörnu | stjörnunni | stjörnum | stjörnunum |
genitive | stjörnu | stjörnunnar | stjarna | stjarnanna |
Derived terms
- barnastjarna
- fastastjarna
- halastjarna
- pólstjarna
- reikistjarna
- sólstjarna
- sprengistjarna
- stjörnubjartur
- stjörnufælni
- sumarstjarna
- sæstjarna
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *sternǭ (“star”), from Proto-Indo-European *h₂stḗr (“star”). Cognate with Old English steorra, Old Frisian stēra, Old Saxon sterro, Old Dutch sterno, sterro, Old High German sterno, sterro, Gothic 𐍃𐍄𐌰𐌹𐍂𐌽𐍉 (stairnō).
Noun
stjarna f (genitive stjǫrnu, plural stjǫrnur)
- star
Declension
Declension of stjarna (weak ōn-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | stjarna | stjarnan | stjǫrnur | stjǫrnurnar |
accusative | stjǫrnu | stjǫrnuna | stjǫrnur | stjǫrnurnar |
dative | stjǫrnu | stjǫrnunni | stjǫrnum | stjǫrnunum |
genitive | stjǫrnu | stjǫrnunnar | stjarnna | stjarnnanna |
Descendants
- Icelandic: stjarna
- Faroese: stjørna
- Norn: sterna
- Norwegian: stjerne
- Old Swedish: stiærna
- Swedish: stjärna
- Old Danish: stiærnæ
- Danish: stjerne
- Elfdalian: stienna
- Gutnish: stjännå, stjänne
- Scanian: stjærna
- → Middle English: sterne, stern, starne, starn, sterrne, steorrne
- Northern English: starn
- Scots: starn
References
- “stjarna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press