stipulus
Latin
Etymology
From Proto-Indo-European *steyp- (“stiff, erect”). See Latin stips, Latin stipō and English stiff.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈsti.pu.lus/, [ˈstɪ.pʊ.ɫʊs]
Adjective
stipulus (feminine stipula, neuter stipulum); first/second declension
- stable, firm
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | stipulus | stipula | stipulum | stipulī | stipulae | stipula | |
Genitive | stipulī | stipulae | stipulī | stipulōrum | stipulārum | stipulōrum | |
Dative | stipulō | stipulō | stipulīs | ||||
Accusative | stipulum | stipulam | stipulum | stipulōs | stipulās | stipula | |
Ablative | stipulō | stipulā | stipulō | stipulīs | |||
Vocative | stipule | stipula | stipulum | stipulī | stipulae | stipula |
References
- stipulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette