stinga
See also: stingā
Faroese
Etymology
From Old Norse stinga, from Proto-Germanic *stinganą. Compare Icelandic and Swedish stinga, English sting.
Verb
stinga (third person singular past indicative stakk, third person plural past indicative stungu, supine stungið)
- to sting
Conjugation
Conjugation of stinga
v-46 | ||||
infinitive | stinga | |||
---|---|---|---|---|
present participle | stingandi | |||
past participle a26 | stungin | |||
supine | stungið | |||
number | singular | plural | ||
person | first | second | third | all |
indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
present | stingi | stingur | stingur | stinga |
past | stakk | stakst | stakk | stungu |
imperative | – | tú | – | tit |
present | — | stikk! | — | stingið! |
Icelandic
Etymology
From Old Norse stinga, from Proto-Germanic *stinganą. Compare Faroese and Swedish stinga, English sting.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstiŋka/
- Rhymes: -iŋka
Verb
stinga (strong verb, third-person singular past indicative stakk, third-person plural past indicative stungu, supine stungið)
- (transitive, intransitive, governs the accusative) to stab, to sting, to prick
- (transitive, intransitive, governs the accusative) to wound, to hurt syn.
- (transitive, governs the dative) to prick with something, to stab with something
- Hann stakk hnífnum í borðið.
- He stuck the knife in the table.
- Hann stakk hnífnum í borðið.
- (transitive, governs the dative) to slip something, to put something
- Prinsessan stakk einhverju í vasa bóndans.
- The princess slipped something into the farmer's pocket.
- Hún hætti lestri og stakk skruddunni í hilluna.
- She stopped reading and put the old book into the shelf.
- Prinsessan stakk einhverju í vasa bóndans.
- (impersonal) to strike someone
- Það stakk mig.
- It struck me.
- Það stakk mig.
Conjugation
stinga — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að stinga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | stungið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | stingandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég sting | við stingum | present (nútíð) | ég stingi | við stingum |
þú stingur | þið stingið | þú stingir | þið stingið | ||
hann, hún, það stingur | þeir, þær, þau stinga | hann, hún, það stingi | þeir, þær, þau stingi | ||
past (þátíð) | ég stakk | við stungum | past (þátíð) | ég styngi | við styngjum |
þú stakkst | þið stunguð | þú styngir | þið styngjuð | ||
hann, hún, það stakk | þeir, þær, þau stungu | hann, hún, það styngi | þeir, þær, þau styngju | ||
imperative (boðháttur) | sting (þú) | stingið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stingdu | stingiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
stingast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) | að stingast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | stungist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | stingandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég stingst | við stingumst | present (nútíð) | ég stingist | við stingumst |
þú stingst | þið stingist | þú stingist | þið stingist | ||
hann, hún, það stingst | þeir, þær, þau stingast | hann, hún, það stingist | þeir, þær, þau stingist | ||
past (þátíð) | ég stakkst | við stungumst | past (þátíð) | ég styngist | við styngjumst |
þú stakkst | þið stungust | þú styngist | þið styngjust | ||
hann, hún, það stakkst | þeir, þær, þau stungust | hann, hún, það styngist | þeir, þær, þau styngjust | ||
imperative (boðháttur) | stingst (þú) | stingist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stingstu | stingisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
stunginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | stunginn | stungin | stungið | stungnir | stungnar | stungin | |
accusative (þolfall) | stunginn | stungna | stungið | stungna | stungnar | stungin | |
dative (þágufall) | stungnum | stunginni | stungnu | stungnum | stungnum | stungnum | |
genitive (eignarfall) | stungins | stunginnar | stungins | stunginna | stunginna | stunginna | |
weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | stungni | stungna | stungna | stungnu | stungnu | stungnu | |
accusative (þolfall) | stungna | stungnu | stungna | stungnu | stungnu | stungnu | |
dative (þágufall) | stungna | stungnu | stungna | stungnu | stungnu | stungnu | |
genitive (eignarfall) | stungna | stungnu | stungna | stungnu | stungnu | stungnu |
Synonyms
- (hurt): def. særa
Derived terms
Derived terms
- stina inn
- stinga af
- stinga á sig
- stinga að
- stinga gat á
- stinga í augun
- stinga í stúf
- stinga í vasann
- stinga saman nefjum
- stinga sér
- stinga undan
- stinga undir stól
- stinga upp á
- stinga upp garð
- stinga upp í
- stinga upp í sig
- stinga upp skrá
- stinga við
- undirstinga
Italian
Verb
stinga
- first-person singular present subjunctive of stingere
- second-person singular present subjunctive of stingere
- third-person singular present subjunctive of stingere
- third-person singular imperative of stingere
Anagrams
- stagni
Latvian
Adjective
stinga
- genitive singular masculine form of stings
- nominative singular feminine form of stings
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- stingene
Noun
stinga n
- definite plural of sting
Norwegian Nynorsk
Noun
stinga n
- definite plural of sting
Swedish
Etymology
From Old Norse stinga, from Proto-Germanic *stinganą. Compare Icelandic and Faroese stinga, English sting.
Verb
stinga
- to sting, to pierce
Usage notes
- The past tense singular "stang" is "very rare" according to SAOL (6th ed.), replaced by "stack" in SAOL (8th ed., the past tense of sticka), although the past tense plural is stungo, and "missing" in SAOL (13th ed.).
Conjugation
Conjugation of stinga (class 3 strong)
Active | Passive | |
---|---|---|
Infinitive | stinga | stingas |
Present tense | stinger | stings , stinges |
Past tense | stang | stangs |
Supine | stungit | stungits |
Imperative | sting | — |
Present participle | stingande | |
Past participle | stungen |
Synonyms
- sticka
See also
- stick
- stygn
- styng
References
- Stinga in Svenska Akademiens ordlista öfver svenska språket (6th ed., 1889)
- stinga in Svenska Akademiens ordlista över svenska språket (8th ed., 1923)
- stinga in Svenska Akademiens ordlista över svenska språket (13th ed., online)
- stinga in Otto Hoppe, Carl Auerbach, Schwedisch-deutsches Wörterbuch. Svensk-tysk ordbok (1919)