stilzwijgen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch stille swigen. Equivalent to stil + zwijgen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstɪlˌzʋɛi̯.ɣə(n)/
- Hyphenation: stil‧zwij‧gen
Noun
stilzwijgen n (uncountable)
- complete silence, absence of speaking or other communication
- Synonym: zwijgen
Verb
stilzwijgen
- (intransitive) to be completely silent, to be taciturn
- Synonym: zwijgen
Inflection
| Inflection of stilzwijgen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | stilzwijgen | |||
| past singular | zweeg stil | |||
| past participle | stilgezwegen | |||
| infinitive | stilzwijgen | |||
| gerund | stilzwijgen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zwijg stil | zweeg stil | stilzwijg | stilzweeg |
| 2nd person sing. (jij) | zwijgt stil | zweeg stil | stilzwijgt | stilzweeg |
| 2nd person sing. (u) | zwijgt stil | zweeg stil | stilzwijgt | stilzweeg |
| 2nd person sing. (gij) | zwijgt stil | zweegt stil | stilzwijgt | stilzweegt |
| 3rd person singular | zwijgt stil | zweeg stil | stilzwijgt | stilzweeg |
| plural | zwijgen stil | zwegen stil | stilzwijgen | stilzwegen |
| subjunctive sing.1 | zwijge stil | zwege stil | stilzwijge | stilzwege |
| subjunctive plur.1 | zwijgen stil | zwegen stil | stilzwijgen | stilzwegen |
| imperative sing. | zwijg stil | |||
| imperative plur.1 | zwijgt stil | |||
| participles | stilzwijgend | stilgezwegen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- stilzwijging