stijf
Dutch
Etymology
From Middle Dutch stijf, from Old Dutch *stīf, from Proto-Germanic *stīfaz.
Pronunciation
- Rhymes: -ɛi̯f
Audio (file)
Adjective
stijf (comparative stijver, superlative stijfst)
- stiff, rigid
- formalistic, posh
Inflection
| Inflection of stijf | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | stijf | |||
| inflected | stijve | |||
| comparative | stijver | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | stijf | stijver | het stijfst het stijfste | |
| indefinite | m./f. sing. | stijve | stijvere | stijfste |
| n. sing. | stijf | stijver | stijfste | |
| plural | stijve | stijvere | stijfste | |
| definite | stijve | stijvere | stijfste | |
| partitive | stijfs | stijvers | — | |
Derived terms
- stijfheid
- stijfkop
- stijfsel n
Verb
stijf
- first-person singular present indicative of stijven
- imperative of stijven