astrangulans
Latin
Etymology
Present participle of astrangulō
Participle
astrangulāns m or f or n (genitive astrangulantis); third declension
- strangling
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | astrangulāns | astrangulāns | astrangulantēs | astrangulantia | |
Genitive | astrangulantis | astrangulantis | astrangulantium | astrangulantium | |
Dative | astrangulantī | astrangulantī | astrangulantibus | astrangulantibus | |
Accusative | astrangulantem | astrangulāns | astrangulantēs, astrangulantīs | astrangulantia | |
Ablative | astrangulante, astrangulantī1 | astrangulante, astrangulantī1 | astrangulantibus | astrangulantibus | |
Vocative | astrangulāns | astrangulāns | astrangulantēs | astrangulantia |
1When used purely as an adjective.