staðhæfa
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstaðˌhaiːva/
Verb
staðhæfa (weak verb, third-person singular past indicative staðhæfði, supine staðhæft)
- (transitive, with accusative) to assert, to claim
- Synonym: fullyrða
Conjugation
staðhæfa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að staðhæfa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | staðhæft | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | staðhæfandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég staðhæfi | við staðhæfum | present (nútíð) | ég staðhæfi | við staðhæfum |
| þú staðhæfir | þið staðhæfið | þú staðhæfir | þið staðhæfið | ||
| hann, hún, það staðhæfir | þeir, þær, þau staðhæfa | hann, hún, það staðhæfi | þeir, þær, þau staðhæfi | ||
| past (þátíð) | ég staðhæfði | við staðhæfðum | past (þátíð) | ég staðhæfði | við staðhæfðum |
| þú staðhæfðir | þið staðhæfðuð | þú staðhæfðir | þið staðhæfðuð | ||
| hann, hún, það staðhæfði | þeir, þær, þau staðhæfðu | hann, hún, það staðhæfði | þeir, þær, þau staðhæfðu | ||
| imperative (boðháttur) | staðhæf (þú) | staðhæfið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| staðhæfðu | staðhæfiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
staðhæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | staðhæfður | staðhæfð | staðhæft | staðhæfðir | staðhæfðar | staðhæfð | |
| accusative (þolfall) | staðhæfðan | staðhæfða | staðhæft | staðhæfða | staðhæfðar | staðhæfð | |
| dative (þágufall) | staðhæfðum | staðhæfðri | staðhæfðu | staðhæfðum | staðhæfðum | staðhæfðum | |
| genitive (eignarfall) | staðhæfðs | staðhæfðrar | staðhæfðs | staðhæfðra | staðhæfðra | staðhæfðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | staðhæfði | staðhæfða | staðhæfða | staðhæfðu | staðhæfðu | staðhæfðu | |
| accusative (þolfall) | staðhæfða | staðhæfðu | staðhæfða | staðhæfðu | staðhæfðu | staðhæfðu | |
| dative (þágufall) | staðhæfða | staðhæfðu | staðhæfða | staðhæfðu | staðhæfðu | staðhæfðu | |
| genitive (eignarfall) | staðhæfða | staðhæfðu | staðhæfða | staðhæfðu | staðhæfðu | staðhæfðu | |
Derived terms
- staðhæfing (“assertion, claim”)