starczyć
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish staczczyć, staczyć, statczyć, from Proto-Slavic *statъčiti, from *statъkъ + *-iti.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstar.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -art͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: star‧czyć
Verb
starczyć pf (imperfective starczać)
- (intransitive) to suffice (to be enough or sufficient; to meet the need (of anything))
- Synonym: wystarczyć
Conjugation
Conjugation of starczyć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | starczyć | |||||
| future tense | 1st | starczę | starczymy | |||
| 2nd | starczysz | starczycie | ||||
| 3rd | starczy | starczą | ||||
| impersonal | starczy się | |||||
| past tense | 1st | starczyłem | starczyłam | starczyliśmy | starczyłyśmy | |
| 2nd | starczyłeś | starczyłaś | starczyliście | starczyłyście | ||
| 3rd | starczył | starczyła | starczyło | starczyli | starczyły | |
| impersonal | starczono | |||||
| conditional | 1st | starczyłbym | starczyłabym | starczylibyśmy | starczyłybyśmy | |
| 2nd | starczyłbyś | starczyłabyś | starczylibyście | starczyłybyście | ||
| 3rd | starczyłby | starczyłaby | starczyłoby | starczyliby | starczyłyby | |
| impersonal | starczono by | |||||
| imperative | 1st | niech starczę | starczmy | |||
| 2nd | starcz | starczcie | ||||
| 3rd | niech starczy | niech starczą | ||||
| anterior adverbial participle | starczywszy | |||||
| verbal noun | starczenie | |||||
Note: the imperative form is almost never used. First and second person forms are rare.
Derived terms
adjective
- wystarczający
adverb
- wystarczająco
nouns
- dostarczant
- dostarczyciel
verbs
- dostarczać impf, dostarczyć pf
- nastarczać impf, nastarczyć pf
- wystarczać impf, wystarczyć pf
Further reading
- starczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- starczyć in Polish dictionaries at PWN