spumatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of spūmō
Participle
spūmātus m (feminine spūmāta, neuter spūmātum); first/second declension
- foamed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | spūmātus | spūmāta | spūmātum | spūmātī | spūmātae | spūmāta | |
Genitive | spūmātī | spūmātae | spūmātī | spūmātōrum | spūmātārum | spūmātōrum | |
Dative | spūmātō | spūmātō | spūmātīs | ||||
Accusative | spūmātum | spūmātam | spūmātum | spūmātōs | spūmātās | spūmāta | |
Ablative | spūmātō | spūmātā | spūmātō | spūmātīs | |||
Vocative | spūmāte | spūmāta | spūmātum | spūmātī | spūmātae | spūmāta |
References
- spumatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- spumatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers