sprzeczność
Polish
Etymology
From sprzeczny + -ość.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspʂɛt͡ʂ.nɔɕt͡ɕ/
Noun
sprzeczność f
- opposition
Declension
declension of sprzeczność
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | sprzeczność | sprzeczności |
genitive | sprzeczności | sprzeczności |
dative | sprzeczności | sprzecznościom |
accusative | sprzeczność | sprzeczności |
instrumental | sprzecznością | sprzecznościami |
locative | sprzeczności | sprzecznościach |
vocative | sprzeczności | sprzeczności |
Related terms
- (nouns) sprzeciw, sprzeczka
- (verbs) sprzeciwiać się, sprzeciwić się, sprzeczać się
- (adverb) sprzecznie
- (adjective) sprzeczny
Further reading
- sprzeczność in Polish dictionaries at PWN