spretta
Faroese
Verb
spretta (third person singular past indicative spratt, third person plural past indicative spruttu, supine sprottið)
- to jump
- to grow
Conjugation
Conjugation of spretta
| v-49pp | ||||
| infinitive | spretta | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | sprettandi | |||
| past participle a34 | sprottin | |||
| supine | sprottið | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | spretti | sprettur | sprettur | spretta |
| past | spratt | spratst | spratt | spruttu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | sprett! | — | sprettið! |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsprɛhta/
- Rhymes: -ɛhta
Etymology 1
From Old Norse spretta (“to spring forth”).
Verb
spretta (strong verb, third-person singular past indicative spratt, third-person plural past indicative spruttu, supine sprottið)
- (intransitive) to spring forth, to rise
- (intransitive) to grow (of hair, grass, etc.)
Conjugation
spretta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að spretta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sprottið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | sprettandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég sprett | við sprettum | present (nútíð) | ég spretti | við sprettum |
| þú sprettur | þið sprettið | þú sprettir | þið sprettið | ||
| hann, hún, það sprettur | þeir, þær, þau spretta | hann, hún, það spretti | þeir, þær, þau spretti | ||
| past (þátíð) | ég spratt | við spruttum | past (þátíð) | ég sprytti | við spryttum |
| þú sprast | þið spruttuð | þú spryttir | þið spryttuð | ||
| hann, hún, það spratt | þeir, þær, þau spruttu | hann, hún, það sprytti | þeir, þær, þau spryttu | ||
| imperative (boðháttur) | sprett (þú) | sprettið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sprettu | sprettiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sprottinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | sprottinn | sprottin | sprottið | sprottnir | sprottnar | sprottin | |
| accusative (þolfall) | sprottinn | sprottna | sprottið | sprottna | sprottnar | sprottin | |
| dative (þágufall) | sprottnum | sprottinni | sprottnu | sprottnum | sprottnum | sprottnum | |
| genitive (eignarfall) | sprottins | sprottinnar | sprottins | sprottinna | sprottinna | sprottinna | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | sprottni | sprottna | sprottna | sprottnu | sprottnu | sprottnu | |
| accusative (þolfall) | sprottna | sprottnu | sprottna | sprottnu | sprottnu | sprottnu | |
| dative (þágufall) | sprottna | sprottnu | sprottna | sprottnu | sprottnu | sprottnu | |
| genitive (eignarfall) | sprottna | sprottnu | sprottna | sprottnu | sprottnu | sprottnu | |
Derived terms
- spretta á fætur
- spretta af
- spretta upp
Etymology 2
From Old Norse spretta; causative of spretta (1).
Verb
spretta (weak verb, third-person singular past indicative spretti, supine sprett)
- (transitive, with dative) to cause to spring forth
- (transitive, with dative) to loose, to unfasten, to open
Conjugation
spretta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að spretta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sprett | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | sprettandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég spretti | við sprettum | present (nútíð) | ég spretti | við sprettum |
| þú sprettir | þið sprettið | þú sprettir | þið sprettið | ||
| hann, hún, það sprettir | þeir, þær, þau spretta | hann, hún, það spretti | þeir, þær, þau spretti | ||
| past (þátíð) | ég spretti | við sprettum | past (þátíð) | ég spretti | við sprettum |
| þú sprettir | þið sprettuð | þú sprettir | þið sprettuð | ||
| hann, hún, það spretti | þeir, þær, þau sprettu | hann, hún, það spretti | þeir, þær, þau sprettu | ||
| imperative (boðháttur) | sprett (þú) | sprettið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sprettu | sprettiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sprettast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að sprettast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sprest | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | sprettandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég sprettist | við sprettumst | present (nútíð) | ég sprettist | við sprettumst |
| þú sprettist | þið sprettist | þú sprettist | þið sprettist | ||
| hann, hún, það sprettist | þeir, þær, þau sprettast | hann, hún, það sprettist | þeir, þær, þau sprettist | ||
| past (þátíð) | ég sprettist | við sprettumst | past (þátíð) | ég sprettist | við sprettumst |
| þú sprettist | þið sprettust | þú sprettist | þið sprettust | ||
| hann, hún, það sprettist | þeir, þær, þau sprettust | hann, hún, það sprettist | þeir, þær, þau sprettust | ||
| imperative (boðháttur) | sprest (þú) | sprettist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sprestu | sprettisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms
- spretta á
- spretta af hesti
- spretta úr spori
Noun
spretta f (genitive singular sprettu, nominative plural sprettur)
- (especially of grass) growth
Declension
declension of spretta
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | spretta | sprettan | sprettur | spretturnar |
| accusative | sprettu | sprettuna | sprettur | spretturnar |
| dative | sprettu | sprettunni | sprettum | sprettunum |
| genitive | sprettu | sprettunnar | spretta | sprettanna |
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- sprettet
Verb
spretta
- simple past and past participle of sprette (Verb 2)