sprawczość
Polish
Etymology
From sprawczy + -ość.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspraf.t͡ʂɔɕt͡ɕ/
- Rhymes: -aft͡ʂɔɕt͡ɕ
- Syllabification: spraw‧czość
Noun
sprawczość f
- (philosophy, psychology, sociology) agency (capacity of acting or of exerting power)
Declension
Declension of sprawczość
| singular | |
|---|---|
| nominative | sprawczość |
| genitive | sprawczości |
| dative | sprawczości |
| accusative | sprawczość |
| instrumental | sprawczością |
| locative | sprawczości |
| vocative | sprawczości |
Derived terms
adjective
- sprawczy
nouns
- sprawca
- sprawczyni
verb
- sprawiać impf
- sprawić pf
References
- Sprawczość