sprawca
Polish
Etymology
Deverbal from sprawić.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspraf.t͡sa/
Audio (file) - Rhymes: -aft͡sa
- Syllabification: spraw‧ca
Noun
sprawca m pers (feminine sprawczyni)
- creator (one who creates)
- (law) perpetrator
Declension
Declension of sprawca
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | sprawca | sprawcy |
genitive | sprawcy | sprawców |
dative | sprawcy | sprawcom |
accusative | sprawcę | sprawców |
instrumental | sprawcą | sprawcami |
locative | sprawcy | sprawcach |
vocative | sprawco | sprawcy |
Related terms
adjective
- sprawczy
verbs
- sprawiać
- sprawić
Further reading
- sprawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- sprawca in Polish dictionaries at PWN