spoliëren
Dutch
Etymology
Borrowed from French spolier.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌspoː.liˈeː.rə(n)/, [ˌspoː.liˈjeː.rə(n)]
Audio (file) - Hyphenation: spo‧li‧e‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
spoliëren
- (transitive, formal) to plunder, to spoliate, to despoil
- 1517, Cornelius Aurelius, Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht, page 19 verso.
- Dese Walachryn opstelde nijewe wetten ende manieren, ende alle dat die coninghen ende heren ordineert ende gheset hadden, casseerde ende maecte hi te niet; ende heeft der goden tempelen gespolieert ende beroeft van cleinoden ende chijerheden, ende heefter sine wiven mede verchijert.
- (please add an English translation of this quote)
- 1517, Cornelius Aurelius, Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht, page 19 verso.
Inflection
| Inflection of spoliëren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | spoliëren | |||
| past singular | spolieerde | |||
| past participle | gespolieerd | |||
| infinitive | spoliëren | |||
| gerund | spoliëren n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | spolieer | spolieerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | spolieert | spolieerde | ||
| 2nd person sing. (u) | spolieert | spolieerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | spolieert | spolieerde | ||
| 3rd person singular | spolieert | spolieerde | ||
| plural | spoliëren | spolieerden | ||
| subjunctive sing.1 | spoliëre | spolieerde | ||
| subjunctive plur.1 | spoliëren | spolieerden | ||
| imperative sing. | spolieer | |||
| imperative plur.1 | spolieert | |||
| participles | spoliërend | gespolieerd | ||
| 1) Archaic. | ||||