spoczęcie
Polish
Etymology
From spocząć + -ęcie.
Pronunciation
- IPA(key): /spɔˈt͡ʂɛɲ.t͡ɕɛ/
Noun
spoczęcie n
- verbal noun of spocząć
Declension
declension of spoczęcie
singular | |
---|---|
nominative | spoczęcie |
genitive | spoczęcia |
dative | spoczęciu |
accusative | spoczęcie |
instrumental | spoczęciem |
locative | spoczęciu |
vocative | spoczęcie |
Further reading
- spoczęcie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- spoczęcie in Polish dictionaries at PWN