spigionare
Italian
Etymology
From s- + pigione + -are.
Verb
spigionàre (first-person singular present spigióno, first-person singular past historic spigionài, past participle spigionàto, auxiliary avére)
- (rare, transitive) to make (an apartment, a room) vacant or empty
Conjugation
Conjugation of spigionàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | spigionàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | spigionàndo | |||
present participle | spigionànte | past participle | spigionàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | spigióno | spigióni | spigióna | spigioniàmo | spigionàte | spigiónano |
imperfect | spigionàvo | spigionàvi | spigionàva | spigionavàmo | spigionavàte | spigionàvano |
past historic | spigionài | spigionàsti | spigionò | spigionàmmo | spigionàste | spigionàrono |
future | spigionerò | spigionerài | spigionerà | spigionerémo | spigioneréte | spigionerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | spigionerèi | spigionerésti | spigionerèbbe, spigionerébbe | spigionerémmo | spigioneréste | spigionerèbbero, spigionerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | spigióni | spigióni | spigióni | spigioniàmo | spigioniàte | spigiónino |
imperfect | spigionàssi | spigionàssi | spigionàsse | spigionàssimo | spigionàste | spigionàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
spigióna | spigióni | spigioniàmo | spigionàte | spigiónino | ||
negative imperative | non spigionàre | non spigióni | non spigioniàmo | non spigionàte | non spigiónino |
Further reading
- spigionare in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication