spegla
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspeikla/
- Rhymes: -eikla
Etymology 1
From the noun spegill (“mirror”).
Verb
spegla (weak verb, third-person singular past indicative speglaði, supine speglað)
- (transitive, with accusative) to reflect, to mirror (to present an identical, albeit reversed, image)
- (reflexive, with accusative) to look at oneself in a mirror
Conjugation
spegla — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að spegla | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | speglað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | speglandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég spegla | við speglum | present (nútíð) | ég spegli | við speglum |
| þú speglar | þið speglið | þú speglir | þið speglið | ||
| hann, hún, það speglar | þeir, þær, þau spegla | hann, hún, það spegli | þeir, þær, þau spegli | ||
| past (þátíð) | ég speglaði | við spegluðum | past (þátíð) | ég speglaði | við spegluðum |
| þú speglaðir | þið spegluðuð | þú speglaðir | þið spegluðuð | ||
| hann, hún, það speglaði | þeir, þær, þau spegluðu | hann, hún, það speglaði | þeir, þær, þau spegluðu | ||
| imperative (boðháttur) | spegla (þú) | speglið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| speglaðu | spegliði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
speglast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að speglast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | speglast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | speglandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég speglast | við speglumst | present (nútíð) | ég speglist | við speglumst |
| þú speglast | þið speglist | þú speglist | þið speglist | ||
| hann, hún, það speglast | þeir, þær, þau speglast | hann, hún, það speglist | þeir, þær, þau speglist | ||
| past (þátíð) | ég speglaðist | við spegluðumst | past (þátíð) | ég speglaðist | við spegluðumst |
| þú speglaðist | þið spegluðust | þú speglaðist | þið spegluðust | ||
| hann, hún, það speglaðist | þeir, þær, þau spegluðust | hann, hún, það speglaðist | þeir, þær, þau spegluðust | ||
| imperative (boðháttur) | speglast (þú) | speglist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| speglastu | speglisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
speglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | speglaður | spegluð | speglað | speglaðir | speglaðar | spegluð | |
| accusative (þolfall) | speglaðan | speglaða | speglað | speglaða | speglaðar | spegluð | |
| dative (þágufall) | spegluðum | speglaðri | spegluðu | spegluðum | spegluðum | spegluðum | |
| genitive (eignarfall) | speglaðs | speglaðrar | speglaðs | speglaðra | speglaðra | speglaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | speglaði | speglaða | speglaða | spegluðu | spegluðu | spegluðu | |
| accusative (þolfall) | speglaða | spegluðu | speglaða | spegluðu | spegluðu | spegluðu | |
| dative (þágufall) | speglaða | spegluðu | speglaða | spegluðu | spegluðu | spegluðu | |
| genitive (eignarfall) | speglaða | spegluðu | speglaða | spegluðu | spegluðu | spegluðu | |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
spegla
- inflection of spegill:
- indefinite accusative plural
- indefinite genitive plural
Old Norse
Noun
spegla
- accusative/genitive plural indefinite of spegill
Swedish
Verb
spegla (present speglar, preterite speglade, supine speglat, imperative spegla)
- to reflect
- to mirror
Conjugation
Conjugation of spegla (weak)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | spegla | speglas | ||
| Supine | speglat | speglats | ||
| Imperative | spegla | — | ||
| Imper. plural1 | speglen | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | speglar | speglade | speglas | speglades |
| Ind. plural1 | spegla | speglade | speglas | speglades |
| Subjunctive2 | spegle | speglade | spegles | speglades |
| Participles | ||||
| Present participle | speglande | |||
| Past participle | speglad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||
Derived terms
- spegling
- avspegla
- förespegla
- återspegla