sparka
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspar̥ka/
- Rhymes: -ar̥ka
Verb
sparka (weak verb, third-person singular past indicative sparkaði, supine sparkað)
- (transtive, with dative) to kick
- (figuratively, transitive, with dative) to give someone the boot, to fire, to sack
Conjugation
sparka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að sparka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sparkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | sparkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég sparka | við spörkum | present (nútíð) | ég sparki | við spörkum |
| þú sparkar | þið sparkið | þú sparkir | þið sparkið | ||
| hann, hún, það sparkar | þeir, þær, þau sparka | hann, hún, það sparki | þeir, þær, þau sparki | ||
| past (þátíð) | ég sparkaði | við spörkuðum | past (þátíð) | ég sparkaði | við spörkuðum |
| þú sparkaðir | þið spörkuðuð | þú sparkaðir | þið spörkuðuð | ||
| hann, hún, það sparkaði | þeir, þær, þau spörkuðu | hann, hún, það sparkaði | þeir, þær, þau spörkuðu | ||
| imperative (boðháttur) | sparka (þú) | sparkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sparkaðu | sparkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sparkast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að sparkast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | sparkast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | sparkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég sparkast | við spörkumst | present (nútíð) | ég sparkist | við spörkumst |
| þú sparkast | þið sparkist | þú sparkist | þið sparkist | ||
| hann, hún, það sparkast | þeir, þær, þau sparkast | hann, hún, það sparkist | þeir, þær, þau sparkist | ||
| past (þátíð) | ég sparkaðist | við spörkuðumst | past (þátíð) | ég sparkaðist | við spörkuðumst |
| þú sparkaðist | þið spörkuðust | þú sparkaðist | þið spörkuðust | ||
| hann, hún, það sparkaðist | þeir, þær, þau spörkuðust | hann, hún, það sparkaðist | þeir, þær, þau spörkuðust | ||
| imperative (boðháttur) | sparkast (þú) | sparkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sparkastu | sparkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sparkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | sparkaður | spörkuð | sparkað | sparkaðir | sparkaðar | spörkuð | |
| accusative (þolfall) | sparkaðan | sparkaða | sparkað | sparkaða | sparkaðar | spörkuð | |
| dative (þágufall) | spörkuðum | sparkaðri | spörkuðu | spörkuðum | spörkuðum | spörkuðum | |
| genitive (eignarfall) | sparkaðs | sparkaðrar | sparkaðs | sparkaðra | sparkaðra | sparkaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | sparkaði | sparkaða | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu | |
| accusative (þolfall) | sparkaða | spörkuðu | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu | |
| dative (þágufall) | sparkaða | spörkuðu | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu | |
| genitive (eignarfall) | sparkaða | spörkuðu | sparkaða | spörkuðu | spörkuðu | spörkuðu | |
Derived terms
- spark
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- sparkene
Noun
sparka n
- definite plural of spark
Alternative forms
- sparket
Verb
sparka
- simple past of sparke
- past participle of sparke
Norwegian Nynorsk
Noun
sparka n
- definite plural of spark
Swedish
Pronunciation
audio (file)
Verb
sparka
- to kick; to strike with the foot or leg
- (slang) to fire; terminate an employment
Conjugation
Conjugation of sparka (weak)
| Active | Passive | |
|---|---|---|
| Infinitive | sparka | sparkas |
| Present tense | sparkar | sparkas |
| Past tense | sparkade | sparkades |
| Supine | sparkat | sparkats |
| Imperative | sparka | — |
| Present participle | sparkande | |
| Past participle | sparkad | |
Derived terms
- spark