soptit
See also: șoptit
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsopcɪt]
Verb
soptit
- (intransitive) to erupt
- Vulkán začal soptit.
- (transitive) to spout (lava)
- (colloquial, intransitive) to rage
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
singular | plural | singular | plural | |
1st person | soptím | soptíme | — | soptěme |
2nd person | soptíš | soptíte | sopti | soptěte |
3rd person | soptí | soptí | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive soptit. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | soptil | soptili | soptěn | soptěni |
masculine inanimate | soptily | soptěny | ||
feminine | soptila | soptily | soptěna | soptěny |
neuter | soptilo | soptila | soptěno | soptěna |
Transgressives | present | past |
masculine singular | soptě | — |
feminine + neuter singular | soptíc | — |
plural | soptíce | — |
Synonyms
- zuřit
See also
- vztekat se
- hněvat se
- běsnit
Related terms
- sopka
Further reading
- soptiti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- soptiti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989