assilio
Latin
Etymology
From ad- (“towards”) + saliō (“to jump”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /asˈsi.li.oː/, [äs̠ˈs̠ɪlʲioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /asˈsi.li.o/, [äsˈsiːlio]
Verb
assiliō (present infinitive assilīre, perfect active assiluī, supine assultum); fourth conjugation, limited passive
- (intransitive) I spring or leap (to or upon); rush (at).
- Synonyms: saliō, trānsiliō, prōsiliō, īnsultō, exsultō
- (intransitive, of water) I dash (against).
- (transitive) I assail, assault
- Synonyms: invādō, incurrō, impetō, aggredior, oppugnō, īnstō, excurrō, concurrō, occurrō, petō, accēdō, intrō, incēdō, inruō, irrumpō, adorior, adeō, opprimō, accurrō, incidō, appetō, arripiō, incessō, invehō, lacessō
- Antonyms: repugnō, resistō, adversor, obversor, obstō, sistō
Conjugation
Conjugation of assiliō (fourth conjugation, only third-person forms in passive) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | assiliō | assilīs | assilit | assilīmus | assilītis | assiliunt |
imperfect | assiliēbam | assiliēbās | assiliēbat | assiliēbāmus | assiliēbātis | assiliēbant | |
future | assiliam | assiliēs | assiliet | assiliēmus | assiliētis | assilient | |
perfect | assiluī | assiluistī | assiluit | assiluimus | assiluistis | assiluērunt, assiluēre | |
pluperfect | assilueram | assiluerās | assiluerat | assiluerāmus | assiluerātis | assiluerant | |
future perfect | assiluerō | assilueris | assiluerit | assiluerimus | assilueritis | assiluerint | |
passive | present | — | — | assilītur | — | — | assiliuntur |
imperfect | — | — | assiliēbātur | — | — | assiliēbantur | |
future | — | — | assiliētur | — | — | assilientur | |
perfect | — | — | assultus est | — | — | assultī sunt | |
pluperfect | — | — | assultus erat | — | — | assultī erant | |
future perfect | — | — | assultus erit | — | — | assultī erunt | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | assiliam | assiliās | assiliat | assiliāmus | assiliātis | assiliant |
imperfect | assilīrem | assilīrēs | assilīret | assilīrēmus | assilīrētis | assilīrent | |
perfect | assiluerim | assiluerīs | assiluerit | assiluerīmus | assiluerītis | assiluerint | |
pluperfect | assiluissem | assiluissēs | assiluisset | assiluissēmus | assiluissētis | assiluissent | |
passive | present | — | — | assiliātur | — | — | assiliantur |
imperfect | — | — | assilīrētur | — | — | assilīrentur | |
perfect | — | — | assultus sit | — | — | assultī sint | |
pluperfect | — | — | assultus esset, assultus foret | — | — | assultī essent, assultī forent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | assilī | — | — | assilīte | — |
future | — | assilītō | assilītō | — | assilītōte | assiliuntō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | assilīre | assiluisse | assultūrum esse | assilīrī | assultum esse | assultum īrī | |
participles | assiliēns | — | assultūrus | — | assultus | assiliendus, assiliundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
assiliendī | assiliendō | assiliendum | assiliendō | assultum | assultū |
Derived terms
- assultō
- assultus
Descendants
- English: assail, assault
- French: assaillir
References
- “assilio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- assilio in Dizionario Latino, Olivetti
- assilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette