assigno
Catalan
Verb
assigno
- first-person singular present indicative form of assignar
Latin
Alternative forms
- adsignō
Etymology
From ad- + signō (“mark, designate”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /asˈsiɡ.noː/, [äs̠ˈs̠ɪŋnoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /asˈsiɲ.ɲo/, [äsˈsiɲːo]
Verb
assignō (present infinitive assignāre, perfect active assignāvī, supine assignātum); first conjugation
- I appoint to, assign, distribute, allot, allocate.
- Synonyms: dēlēgō, dēsignō, mandō, dēmandō, tribuō, dispēnsō, īnstituō, impertiō, elēgō, lēgō, appōnō, prōdō, cōnsociō, ōrdinō, distribuō, attribuō, discrībō, largior, addīcō
- I confer upon, assign something to someone, bestow.
- I ascribe, attribute, impute, reckon.
- I commit, consign or give over something to someone take care of.
- I make a mark upon, seal.
Conjugation
Conjugation of assignō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | assignō | assignās | assignat | assignāmus | assignātis | assignant |
imperfect | assignābam | assignābās | assignābat | assignābāmus | assignābātis | assignābant | |
future | assignābō | assignābis | assignābit | assignābimus | assignābitis | assignābunt | |
perfect | assignāvī | assignāvistī | assignāvit | assignāvimus | assignāvistis | assignāvērunt, assignāvēre | |
pluperfect | assignāveram | assignāverās | assignāverat | assignāverāmus | assignāverātis | assignāverant | |
future perfect | assignāverō | assignāveris | assignāverit | assignāverimus | assignāveritis | assignāverint | |
passive | present | assignor | assignāris, assignāre | assignātur | assignāmur | assignāminī | assignantur |
imperfect | assignābar | assignābāris, assignābāre | assignābātur | assignābāmur | assignābāminī | assignābantur | |
future | assignābor | assignāberis, assignābere | assignābitur | assignābimur | assignābiminī | assignābuntur | |
perfect | assignātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | assignātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | assignātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | assignem | assignēs | assignet | assignēmus | assignētis | assignent |
imperfect | assignārem | assignārēs | assignāret | assignārēmus | assignārētis | assignārent | |
perfect | assignāverim | assignāverīs | assignāverit | assignāverīmus | assignāverītis | assignāverint | |
pluperfect | assignāvissem | assignāvissēs | assignāvisset | assignāvissēmus | assignāvissētis | assignāvissent | |
passive | present | assigner | assignēris, assignēre | assignētur | assignēmur | assignēminī | assignentur |
imperfect | assignārer | assignārēris, assignārēre | assignārētur | assignārēmur | assignārēminī | assignārentur | |
perfect | assignātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | assignātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | assignā | — | — | assignāte | — |
future | — | assignātō | assignātō | — | assignātōte | assignantō | |
passive | present | — | assignāre | — | — | assignāminī | — |
future | — | assignātor | assignātor | — | — | assignantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | assignāre | assignāvisse | assignātūrum esse | assignārī | assignātum esse | assignātum īrī | |
participles | assignāns | — | assignātūrus | — | assignātus | assignandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
assignandī | assignandō | assignandum | assignandō | assignātum | assignātū |
Derived terms
- assignātiō
- assignātor
Descendants
- Catalan: assignar
- English: assign
- French: assigner
- Galician: asinar, aseñar, asignar
- Italian: assegnare
- Piedmontese: assegné
- Portuguese: assinar
- Spanish: asignar
References
- “assigno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- assigno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to allot land: agros assignare (Leg. Agr. 1. 6. 17)
- to attribute the fault to some one: culpam alicui attribuere, assignare
- to allot land: agros assignare (Leg. Agr. 1. 6. 17)