sojusznik
Polish
Etymology
From sojusz + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /sɔˈjuʂ.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -uʂɲik
- Syllabification: so‧jusz‧nik
Noun
sojusznik m pers (feminine sojuszniczka)
- (politics) ally (one united to another by treaty or league)
- Synonyms: aliant, sprzymierzeniec
Declension
Declension of sojusznik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sojusznik | sojusznicy |
| genitive | sojusznika | sojuszników |
| dative | sojusznikowi | sojusznikom |
| accusative | sojusznika | sojuszników |
| instrumental | sojusznikiem | sojusznikami |
| locative | sojuszniku | sojusznikach |
| vocative | sojuszniku | sojusznicy |
Derived terms
adjective
- sojuszniczy
Further reading
- sojusznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- sojusznik in Polish dictionaries at PWN