snær
See also: Snær
Icelandic
Etymology
From Old Norse snær.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsnaiːr/
- Rhymes: -aiːr
Noun
snær m (genitive singular snæs or snævar, no plural)
- snow syn.
Declension
declension of snær
m-s1 | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | snær | snærinn |
accusative | snæ | snæinn |
dative | snævi / snæ | snænum |
genitive | snæs / snævar | snæsins / snævarins |
Synonyms
- (snow): def. snjór
Derived terms
- Snæland
- snævi þakinn
- snæljós
- eins og snæljós
Old Norse
Alternative forms
- snjór
Etymology
From Proto-Germanic *snaiwaz, from Proto-Indo-European *snóygʷʰos; cognates include the Old English snāw and the Old High German snēo.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsnæːr/
Noun
snær m
- snow
Declension
Declension of snær (strong wa-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | snær | snærinn | snævar | snævarnir |
accusative | snæ | snæinn | snæva | snævana |
dative | snævi | snævinum | snævum | snævunum |
genitive | snæs | snæsins | snæva | snævanna |
Descendants
- Icelandic: snær, snjór
- Faroese: snjógvur
- Norn: snju, snaa
- Norwegian: snø, sne
- Old Swedish: sniōr
- Swedish: snö
- Old Danish: sniō, snø̄, snē
- Danish: sne
- Westrobothnian: snjø, sniö, snje, sne, sni
- Elfdalian: sniųo
- Jamtish: snǿ
- Gutnish: snåi
- Scanian: sný