smüüstern
See also: smuustern
Low German
Etymology
Origin uncertain.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʃmyːstərn/
Verb
smüüstern (past singular smüüster, past participle smüüstert, auxiliary verb hebben)
- to smile
- to grin
Conjugation
Conjugation of smüüstern (weak verb)
| infinitive | smüüstern | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite |
| 1st person singular | smüüster | smüüster |
| 2nd person singular | smüüsterst | smüüsterst |
| 3rd person singular | smüüstert | smüüster |
| plural | smüüstert | smüüstern |
| imperative | present | — |
| singular | smüüster | |
| plural | smüüstert | |
| participle | present | past |
| smüüster | smüüstert | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||
Derived terms
- smuustern