smykać

smykać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *smykati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmɨ.kat͡ɕ/
• Rhymes: -ɨkat͡ɕ
• Syllabification: smy‧kać

Verb

smykać impf (perfective smyknąć)

1. (transitive, colloquial) to pick, to pluck
2. (transitive, colloquial) to pinch, to steal, to nick
3. (intransitive, colloquial) to flee, to run away

Conjugation

Conjugation of smykać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		smykać
present tense	1st	smykam			smykamy
	2nd	smykasz			smykacie
	3rd	smyka			smykają
	impersonal	smyka się
past tense	1st	smykałem	smykałam		smykaliśmy	smykałyśmy
	2nd	smykałeś	smykałaś		smykaliście	smykałyście
	3rd	smykał	smykała	smykało	smykali	smykały
	impersonal	smykano
future tense	1st	będę smykał, będę smykać	będę smykała, będę smykać		będziemy smykali, będziemy smykać	będziemy smykały, będziemy smykać
	2nd	będziesz smykał, będziesz smykać	będziesz smykała, będziesz smykać		będziecie smykali, będziecie smykać	będziecie smykały, będziecie smykać
	3rd	będzie smykał, będzie smykać	będzie smykała, będzie smykać	będzie smykało, będzie smykać	będą smykali, będą smykać	będą smykały, będą smykać
	impersonal	będzie smykać się
conditional	1st	smykałbym	smykałabym		smykalibyśmy	smykałybyśmy
	2nd	smykałbyś	smykałabyś		smykalibyście	smykałybyście
	3rd	smykałby	smykałaby	smykałoby	smykaliby	smykałyby
	impersonal	smykano by
imperative	1st	niech smykam			smykajmy
	2nd	smykaj			smykajcie
	3rd	niech smyka			niech smykają
active adjectival participle		smykający	smykająca	smykające	smykający	smykające
passive adjectival participle		smykany	smykana	smykane	smykani	smykane
contemporary adverbial participle		smykając
verbal noun		smykanie

Derived terms

nouns

• smycz
• smyczek

 

Further reading

• smykać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• smykać in Polish dictionaries at PWN