smuigen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch smugen, from Old Dutch *smūgan, from Proto-Germanic *smeuganą.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsmœy̯.ɣə(n)/
- Hyphenation: smui‧gen
- Rhymes: -œy̯ɣən
Verb
smuigen
- (obsolete) to eat secretly, to snack in secrecy
- 1737, Joseph Pitton de Tournefort, Beschryving van eene reize naar de Levant, gedaan op bevel des konings van Vrankryk, vol. 1, tr. by P. le Clerq, page 37.
- Het is vermakelyk dat men , zoo draa men op den Perſiſchen bodem komt, de velden vol kudden verkens ziet , en dat men ' er wyn kan drinken zonder dat men behoeve te ſmuigen.
- (please add an English translation of this quote)
- 1737, Joseph Pitton de Tournefort, Beschryving van eene reize naar de Levant, gedaan op bevel des konings van Vrankryk, vol. 1, tr. by P. le Clerq, page 37.
Inflection
| Inflection of smuigen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | smuigen | |||
| past singular | smuigde | |||
| past participle | gesmuigd | |||
| infinitive | smuigen | |||
| gerund | smuigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | smuig | smuigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | smuigt | smuigde | ||
| 2nd person sing. (u) | smuigt | smuigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | smuigt | smuigde | ||
| 3rd person singular | smuigt | smuigde | ||
| plural | smuigen | smuigden | ||
| subjunctive sing.1 | smuige | smuigde | ||
| subjunctive plur.1 | smuigen | smuigden | ||
| imperative sing. | smuig | |||
| imperative plur.1 | smuigt | |||
| participles | smuigend | gesmuigd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
- besmuikt
- smokkelen
- ter smuig