skrafa
Icelandic
Etymology
From Old Norse skrafa, ultimately from Proto-Indo-European *(s)krep-.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskraːva/
- Rhymes: -aːva
Verb
skrafa (weak verb, third-person singular past indicative skrafaði, supine skrafað)
- to chat, chatter
Conjugation
skrafa — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að skrafa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | skrafað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skrafandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég skrafa | við skröfum | present (nútíð) | ég skrafi | við skröfum |
þú skrafar | þið skrafið | þú skrafir | þið skrafið | ||
hann, hún, það skrafar | þeir, þær, þau skrafa | hann, hún, það skrafi | þeir, þær, þau skrafi | ||
past (þátíð) | ég skrafaði | við skröfuðum | past (þátíð) | ég skrafaði | við skröfuðum |
þú skrafaðir | þið skröfuðuð | þú skrafaðir | þið skröfuðuð | ||
hann, hún, það skrafaði | þeir, þær, þau skröfuðu | hann, hún, það skrafaði | þeir, þær, þau skröfuðu | ||
imperative (boðháttur) | skrafa (þú) | skrafið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skrafaðu | skrafiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.