skonfrontować
Polish
Etymology
From s- + konfrontować.
Pronunciation
- IPA(key): /skɔn.frɔnˈtɔ.vat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔvat͡ɕ
- Syllabification: skon‧fron‧to‧wać
Verb
skonfrontować pf (imperfective konfrontować)
- (transitive, literary) to confront (to set a thing side by side with; to compare)
- Synonym: zestawić
- (transitive, law) to bring face-to-face, to confront the defendant with the witnesses
Conjugation
Conjugation of skonfrontować pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | skonfrontować | |||||
future tense | 1st | skonfrontuję | skonfrontujemy | |||
2nd | skonfrontujesz | skonfrontujecie | ||||
3rd | skonfrontuje | skonfrontują | ||||
impersonal | skonfrontuje się | |||||
past tense | 1st | skonfrontowałem | skonfrontowałam | skonfrontowaliśmy | skonfrontowałyśmy | |
2nd | skonfrontowałeś | skonfrontowałaś | skonfrontowaliście | skonfrontowałyście | ||
3rd | skonfrontował | skonfrontowała | skonfrontowało | skonfrontowali | skonfrontowały | |
impersonal | skonfrontowano | |||||
conditional | 1st | skonfrontowałbym | skonfrontowałabym | skonfrontowalibyśmy | skonfrontowałybyśmy | |
2nd | skonfrontowałbyś | skonfrontowałabyś | skonfrontowalibyście | skonfrontowałybyście | ||
3rd | skonfrontowałby | skonfrontowałaby | skonfrontowałoby | skonfrontowaliby | skonfrontowałyby | |
impersonal | skonfrontowano by | |||||
imperative | 1st | niech skonfrontuję | skonfrontujmy | |||
2nd | skonfrontuj | skonfrontujcie | ||||
3rd | niech skonfrontuje | niech skonfrontują | ||||
passive adjectival participle | skonfrontowany | skonfrontowana | skonfrontowane | skonfrontowani | skonfrontowane | |
anterior adverbial participle | skonfrontowawszy | |||||
verbal noun | skonfrontowanie |
Related terms
adjective
- konfrontacyjny
noun
- konfrontacja
Further reading
- skonfrontować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- skonfrontować in Polish dictionaries at PWN