skonać
Polish
Etymology
From s- + konać.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskɔ.nat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔnat͡ɕ
- Syllabification: sko‧nać
Verb
skonać pf (imperfective konać)
- (intransitive) to die, to expire
- Synonyms: see Thesaurus:umierać
Conjugation
Conjugation of skonać pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | skonać | |||||
future tense | 1st | skonam | skonamy | |||
2nd | skonasz | skonacie | ||||
3rd | skona | skonają | ||||
impersonal | skona się | |||||
past tense | 1st | skonałem | skonałam | skonaliśmy | skonałyśmy | |
2nd | skonałeś | skonałaś | skonaliście | skonałyście | ||
3rd | skonał | skonała | skonało | skonali | skonały | |
impersonal | skonano | |||||
conditional | 1st | skonałbym | skonałabym | skonalibyśmy | skonałybyśmy | |
2nd | skonałbyś | skonałabyś | skonalibyście | skonałybyście | ||
3rd | skonałby | skonałaby | skonałoby | skonaliby | skonałyby | |
impersonal | skonano by | |||||
imperative | 1st | niech skonam | skonajmy | |||
2nd | skonaj | skonajcie | ||||
3rd | niech skona | niech skonają | ||||
anterior adverbial participle | skonawszy | |||||
verbal noun | skonanie |
Related terms
adjective
- konający
Further reading
- skonać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- skonać in Polish dictionaries at PWN