sknocić
Polish
Etymology
From s- + knocić.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsknɔ.t͡ɕit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔt͡ɕit͡ɕ
- Syllabification: skno‧cić
Verb
sknocić pf (imperfective knocić)
- (transitive, colloquial) to botch (to perform (a task) in an unacceptable or incompetent manner)
- Synonyms: schrzanić, sfuszerować, spartaczyć, spartolić
Conjugation
Conjugation of sknocić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | sknocić | |||||
future tense | 1st | sknocę | sknocimy | |||
2nd | sknocisz | sknocicie | ||||
3rd | sknoci | sknocą | ||||
impersonal | sknoci się | |||||
past tense | 1st | sknociłem | sknociłam | sknociliśmy | sknociłyśmy | |
2nd | sknociłeś | sknociłaś | sknociliście | sknociłyście | ||
3rd | sknocił | sknociła | sknociło | sknocili | sknociły | |
impersonal | sknocono | |||||
conditional | 1st | sknociłbym | sknociłabym | sknocilibyśmy | sknociłybyśmy | |
2nd | sknociłbyś | sknociłabyś | sknocilibyście | sknociłybyście | ||
3rd | sknociłby | sknociłaby | sknociłoby | sknociliby | sknociłyby | |
impersonal | sknocono by | |||||
imperative | 1st | niech sknocę | sknoćmy | |||
2nd | sknoć | sknoćcie | ||||
3rd | niech sknoci | niech sknocą | ||||
passive adjectival participle | sknocony | sknocona | sknocone | sknoceni | sknocone | |
anterior adverbial participle | sknociwszy | |||||
verbal noun | sknocenie |
Related terms
noun
- knot
Further reading
- sknocić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- sknocić in Polish dictionaries at PWN