skekkja

skekkja

Icelandic

Etymology

From Old Norse skekkja (“to skew; displace”), from Proto-Germanic *skankijaną. Related to Icelandic skakkur (“skewed”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈscɛhca/

  Rhymes: -ɛhca

Verb

skekkja (weak verb, third-person singular past indicative skekkti, supine skekkt)

1. to skew

Conjugation

skekkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skekkja
supine (sagnbót)		skekkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skekkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skekki	við skekkjum	present (nútíð)	ég skekki	við skekkjum
	þú skekkir	þið skekkið		þú skekkir	þið skekkið
	hann, hún, það skekkir	þeir, þær, þau skekkja		hann, hún, það skekki	þeir, þær, þau skekki
past (þátíð)	ég skekkti	við skekktum	past (þátíð)	ég skekkti	við skekktum
	þú skekktir	þið skekktuð		þú skekktir	þið skekktuð
	hann, hún, það skekkti	þeir, þær, þau skekktu		hann, hún, það skekkti	þeir, þær, þau skekktu
imperative (boðháttur)	skekk (þú)	skekkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skekktu	skekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skekkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skekkjast
supine (sagnbót)		skekkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skekkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skekkist	við skekkjumst	present (nútíð)	ég skekkist	við skekkjumst
	þú skekkist	þið skekkist		þú skekkist	þið skekkist
	hann, hún, það skekkist	þeir, þær, þau skekkjast		hann, hún, það skekkist	þeir, þær, þau skekkist
past (þátíð)	ég skekktist	við skekktumst	past (þátíð)	ég skekktist	við skekktumst
	þú skekktist	þið skekktust		þú skekktist	þið skekktust
	hann, hún, það skekktist	þeir, þær, þau skekktust		hann, hún, það skekktist	þeir, þær, þau skekktust
imperative (boðháttur)	skekkst (þú)	skekkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skekkstu	skekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skekktur	skekkt	skekkt		skekktir	skekktar	skekkt
accusative (þolfall)	skekktan	skekkta	skekkt		skekkta	skekktar	skekkt
dative (þágufall)	skekktum	skekktri	skekktu		skekktum	skekktum	skekktum
genitive (eignarfall)	skekkts	skekktrar	skekkts		skekktra	skekktra	skekktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skekkti	skekkta	skekkta		skekktu	skekktu	skekktu
accusative (þolfall)	skekkta	skekktu	skekkta		skekktu	skekktu	skekktu
dative (þágufall)	skekkta	skekktu	skekkta		skekktu	skekktu	skekktu
genitive (eignarfall)	skekkta	skekktu	skekkta		skekktu	skekktu	skekktu

Noun

skekkja f (genitive singular skekkju, nominative plural skekkjur)

1. obliquity
2. (mathematics) error, deviation

Declension

declension of skekkja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skekkja	skekkjan	skekkjur	skekkjurnar
accusative	skekkju	skekkjuna	skekkjur	skekkjurnar
dative	skekkju	skekkjunni	skekkjum	skekkjunum
genitive	skekkju	skekkjunnar	skekkna	skekknanna

Derived terms

• skekkjumörk