skaða
See also: skada and skaþa
Icelandic
Etymology
From Old Norse skaða, from Proto-Germanic *skaþōną (“to injure”). Cognate with English scathe and German schaden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskaːða/
- Rhymes: -aːða
Verb
skaða (weak verb, third-person singular past indicative skaðaði, supine skaðað)
- (transitive, with accusative) to harm, to damage
- Synonyms: skemma, laska, skadda
- (transitive, with accusative) to injure, to hurt
- Synonym: meiða
Conjugation
skaða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að skaða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skaðað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skaðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skaða | við sköðum | present (nútíð) | ég skaði | við sköðum |
| þú skaðar | þið skaðið | þú skaðir | þið skaðið | ||
| hann, hún, það skaðar | þeir, þær, þau skaða | hann, hún, það skaði | þeir, þær, þau skaði | ||
| past (þátíð) | ég skaðaði | við sköðuðum | past (þátíð) | ég skaðaði | við sköðuðum |
| þú skaðaðir | þið sköðuðuð | þú skaðaðir | þið sköðuðuð | ||
| hann, hún, það skaðaði | þeir, þær, þau sköðuðu | hann, hún, það skaðaði | þeir, þær, þau sköðuðu | ||
| imperative (boðháttur) | skaða (þú) | skaðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skaðaðu | skaðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skaðast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að skaðast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skaðast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skaðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skaðast | við sköðumst | present (nútíð) | ég skaðist | við sköðumst |
| þú skaðast | þið skaðist | þú skaðist | þið skaðist | ||
| hann, hún, það skaðast | þeir, þær, þau skaðast | hann, hún, það skaðist | þeir, þær, þau skaðist | ||
| past (þátíð) | ég skaðaðist | við sköðuðumst | past (þátíð) | ég skaðaðist | við sköðuðumst |
| þú skaðaðist | þið sköðuðust | þú skaðaðist | þið sköðuðust | ||
| hann, hún, það skaðaðist | þeir, þær, þau sköðuðust | hann, hún, það skaðaðist | þeir, þær, þau sköðuðust | ||
| imperative (boðháttur) | skaðast (þú) | skaðist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skaðastu | skaðisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skaðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skaðaður | sköðuð | skaðað | skaðaðir | skaðaðar | sköðuð | |
| accusative (þolfall) | skaðaðan | skaðaða | skaðað | skaðaða | skaðaðar | sköðuð | |
| dative (þágufall) | sköðuðum | skaðaðri | sköðuðu | sköðuðum | sköðuðum | sköðuðum | |
| genitive (eignarfall) | skaðaðs | skaðaðrar | skaðaðs | skaðaðra | skaðaðra | skaðaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skaðaði | skaðaða | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
| accusative (þolfall) | skaðaða | sköðuðu | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
| dative (þágufall) | skaðaða | sköðuðu | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
| genitive (eignarfall) | skaðaða | sköðuðu | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
Related terms
- skaði (“damage, loss; hurt, injury”)