skara
See also: Skara, skári, skära, and skåra
Icelandic
Etymology
From Old Norse skara (“to rake, scrape”), related to skera (“to cut”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskaːra/
- Rhymes: -aːra
Verb
skara (weak verb, third-person singular past indicative skaraði, supine skarað)
- (of a fire) to poke or stoking
- Skara í eldinn.
- To poke the fire.
- To stoke the fire.
- To poke the fire.
- Skara í eldinn.
Conjugation
skara — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að skara | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skarað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skarandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skara | við skörum | present (nútíð) | ég skari | við skörum |
| þú skarar | þið skarið | þú skarir | þið skarið | ||
| hann, hún, það skarar | þeir, þær, þau skara | hann, hún, það skari | þeir, þær, þau skari | ||
| past (þátíð) | ég skaraði | við sköruðum | past (þátíð) | ég skaraði | við sköruðum |
| þú skaraðir | þið sköruðuð | þú skaraðir | þið sköruðuð | ||
| hann, hún, það skaraði | þeir, þær, þau sköruðu | hann, hún, það skaraði | þeir, þær, þau sköruðu | ||
| imperative (boðháttur) | skara (þú) | skarið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skaraðu | skariði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skarast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að skarast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skarast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skarandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skarast | við skörumst | present (nútíð) | ég skarist | við skörumst |
| þú skarast | þið skarist | þú skarist | þið skarist | ||
| hann, hún, það skarast | þeir, þær, þau skarast | hann, hún, það skarist | þeir, þær, þau skarist | ||
| past (þátíð) | ég skaraðist | við sköruðumst | past (þátíð) | ég skaraðist | við sköruðumst |
| þú skaraðist | þið sköruðust | þú skaraðist | þið sköruðust | ||
| hann, hún, það skaraðist | þeir, þær, þau sköruðust | hann, hún, það skaraðist | þeir, þær, þau sköruðust | ||
| imperative (boðháttur) | skarast (þú) | skarist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skarastu | skaristi * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skaraður | sköruð | skarað | skaraðir | skaraðar | sköruð | |
| accusative (þolfall) | skaraðan | skaraða | skarað | skaraða | skaraðar | sköruð | |
| dative (þágufall) | sköruðum | skaraðri | sköruðu | sköruðum | sköruðum | sköruðum | |
| genitive (eignarfall) | skaraðs | skaraðrar | skaraðs | skaraðra | skaraðra | skaraðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skaraði | skaraða | skaraða | sköruðu | sköruðu | sköruðu | |
| accusative (þolfall) | skaraða | sköruðu | skaraða | sköruðu | sköruðu | sköruðu | |
| dative (þágufall) | skaraða | sköruðu | skaraða | sköruðu | sköruðu | sköruðu | |
| genitive (eignarfall) | skaraða | sköruðu | skaraða | sköruðu | sköruðu | sköruðu | |
Derived terms
- skara fram úr
- skara eld að sinni köku/skara eld að eigin köku
- skarast
Noun
skara
- indefinite accusative/dative/genitive singular of skari
- indefinite accusative/genitive plural of skari
Lithuanian
Pronunciation
- IPA(key): [s̪kɐˈrɐ]
Noun
skarà f (plural skãros) stress pattern 4
- scarf, shawl
Declension
declension of skara
| singular (vienaskaita) | plural (daugiskaita) | |
|---|---|---|
| nominative (vardininkas) | skarà | skãros |
| genitive (kilmininkas) | skarõs | skarų̃ |
| dative (naudininkas) | skãrai | skaróms |
| accusative (galininkas) | skãrą | skaràs |
| instrumental (įnagininkas) | skarà | skaromìs |
| locative (vietininkas) | skarojè | skarosè |
| vocative (šauksmininkas) | skãra | skãros |
References
- “skara” in Martsinkyavitshute, Victoria (1993), Hippocrene Concise Dictionary: Lithuanian-English/English-Lithuanian. New York: Hippocrene Books. →ISBN
Norwegian Bokmål
Noun
skara n
- definite plural of skar
Norwegian Nynorsk
Etymology 1
From Old Norse skara.
Alternative forms
- skare (e-infinitive)
Verb
skara (present tense skarar, past tense skara, past participle skara, passive infinitive skarast, present participle skarande, imperative skara/skar)
- (transitive) to put or place in a dense row or crowd
- (intransitive) to congregate, walk together
- (transitive, intransitive) to gather and drop ashes upon embers
Usage notes
- This is a split infinitive verb.
Etymology 2
From skar (“snuff of a candle”).
Alternative forms
- skare (e-infinitive)
Verb
skara (present tense skarar, past tense skara, past participle skara, passive infinitive skarast, present participle skarande, imperative skara/skar)
- to remove the snuff (i.e. the burnt part) of the wick
Usage notes
- This is a split infinitive verb.
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
skara n
- definite plural of skar
References
- “skara” in The Nynorsk Dictionary.
Old Norse
Verb
skara
- (transitive) to poke, rake
- (transitive) to cover closely
- skip skarat skǫldum
- a ship set with shields from stem to stern
Descendants
- Icelandic: skara
- Norwegian Nynorsk: skara, skare
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
skara
- accusative/dative/genitive singular indefinite of skari m
- accusative/genitive plural indefinite of skari m
References
- “skara”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Swedish
Etymology
From Old Norse skǫr, from Proto-Germanic *skarō (“division, portion”).
Pronunciation
audio (file)
Noun
skara c
- a group of people (physically or more abstractly together)
- en stor skara journalister ― a crowd of journalists
Declension
| Declension of skara | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | skara | skaran | skaror | skarorna |
| Genitive | skaras | skarans | skarors | skarornas |
Anagrams
- askar, kasar, rakas, raska, sakar