sivatagja
Hungarian
Alternative form
- sivataga
Etymology
sivatag + -ja (“his/her/its”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʃivɒtɒɡjɒ]
- Hyphenation: si‧va‧tag‧ja
Noun
sivatagja
- third-person singular single-possession possessive of sivatag
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | sivatagja | — |
accusative | sivatagját | — |
dative | sivatagjának | — |
instrumental | sivatagjával | — |
causal-final | sivatagjáért | — |
translative | sivatagjává | — |
terminative | sivatagjáig | — |
essive-formal | sivatagjaként | — |
essive-modal | sivatagjául | — |
inessive | sivatagjában | — |
superessive | sivatagján | — |
adessive | sivatagjánál | — |
illative | sivatagjába | — |
sublative | sivatagjára | — |
allative | sivatagjához | — |
elative | sivatagjából | — |
delative | sivatagjáról | — |
ablative | sivatagjától | — |
non-attributive possessive - singular | sivatagjáé | — |
non-attributive possessive - plural | sivatagjáéi | — |