singulativ
Romanian
Etymology
From French singulatif.
Noun
singulativ n (uncountable)
- singulative
Declension
declension of singulativ (singular only)
singular | ||
---|---|---|
n gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) singulativ | singulativul |
genitive/dative | (unui) singulativ | singulativului |
vocative | singulativule |