simplificor
Latin
Etymology
simplus (“simple”) + -ficor (“I make”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /simˈpli.fi.kor/, [s̠ɪmˈplʲɪfɪkɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /simˈpli.fi.kor/, [simˈpliːfikor]
Verb
simplificor (present infinitive simplificārī, perfect active simplificātus sum); first conjugation, deponent
- (Medieval Latin) I make simple, I simplify
Conjugation
Conjugation of simplificor (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | simplificor | simplificāris, simplificāre | simplificātur | simplificāmur | simplificāminī | simplificantur |
imperfect | simplificābar | simplificābāris, simplificābāre | simplificābātur | simplificābāmur | simplificābāminī | simplificābantur | |
future | simplificābor | simplificāberis, simplificābere | simplificābitur | simplificābimur | simplificābiminī | simplificābuntur | |
perfect | simplificātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | simplificātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | simplificātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | simplificer | simplificēris, simplificēre | simplificētur | simplificēmur | simplificēminī | simplificentur |
imperfect | simplificārer | simplificārēris, simplificārēre | simplificārētur | simplificārēmur | simplificārēminī | simplificārentur | |
perfect | simplificātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | simplificātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | simplificāre | — | — | simplificāminī | — |
future | — | simplificātor | simplificātor | — | — | simplificantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | simplificārī | simplificātum esse | simplificātūrum esse | — | — | — | |
participles | simplificāns | simplificātus | simplificātūrus | — | — | simplificandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
simplificandī | simplificandō | simplificandum | simplificandō | simplificātum | simplificātū |
Descendants
- Catalan: simplificar
- Galician: simplificar
- Italian: semplificare
- Occitan: simplificar
- Portuguese: simplificar
- Romanian: simplifica
- Spanish: simplificar
References
- SIMPLIFICARI in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)